Op 6 juni 1944 landden 150.000 geallieerde soldaten op de kust van Normandië. En dat kwam als een complete verrassing voor de Duitsers. Onvoorstelbaar toch? Natuurlijk konden ze zelf ook wel bedenken dat er een keer een aanval in West-Europa zou komen. Maar waar en wanneer? Geen idee. Dat verrassingseffect was voor een belangrijk deel te danken Operation Bodyguard. Doel van die operatie: nepnieuws verspreiden zodat de werkelijke plannen geheim zouden blijven. Met behulp van een aantal creatieve listen trokken de geallieerden een enorm rookgordijn op.

Operation Fortitude
Om de Duitsers te intimideren met hun verpletterende overmacht zetten de geallieerden opblaasbare tanks in. Opblaasbare tanks! Geweldig toch? Je moet er maar opkomen.
The Ghost Army moet diepe indruk hebben gemaakt op Duitse verkenners die er overheen vlogen om poolshoogte te nemen. Zeker in combinatie met de verzonnen indianenverhalen over grootschalige troepenbewegingen in Schotland en het zuiden van Engeland.

Operation Ironside
Een aantal Duitse legerleiders vreesde een aanval in de buurt van Bordeaux. Om die angst te voeden, verzonnen de geallieerden een invasie vanuit Engeland die daar zou plaatsvinden. Versterking zou dan later rechtstreeks uit de VS komen. Het was een onwaarschijnlijk verhaal dat met veel mitsen en maren werd verspreid. Toch hielp het. Toen de invasie in Normandië begon, bleven er voor de zekerheid Duitse troepen achter bij Bordeaux.

Operation Graffham
De Duitsers moesten de indruk krijgen dat de geallieerden het neutrale Zweden voor hun karretje wilden spannen. In de pers verschenen verhalen en analyses over ontmoetingen tussen Britse en Zweedse diplomaten. En de geruchten over een Zweedse aansluiting bij de geallieerden gonsden door Europa. Over de vraag of het effect heeft gehad zijn de meningen verdeeld. Maar Hitler zelf dacht in ieder geval lange tijd dat dé grote aanval vanuit het noorden zou komen.

Operation Copperhead
Vlak voor D-Day ging een dubbelganger van de Britse Generaal Montgomery op reis naar Gibraltar en Noord-Afrika. De achterliggende gedachte: op het moment dat het opperbevel niet thuis is, komt er geen invasie. Wie moet anders het commando aanvallen geven? Niet iedereen trapte in de persoonsverwisseling, maar een aantal Duitse generaals liet zich in slaap sussen.

Double bluff
Juan Pujol García was een nep-Nazi uit de gelederen van de Britse geheime dienst. In de nacht voor D-Day liet hij zijn Duitse contacten weten waar en wanneer de invasie zou plaatsvinden. Hij gaf hen de juiste informatie, maar pas toen het te laat was om versterking te sturen. Voor de geallieerden maakte het dus niet uit, maar voor de geloofwaardigheid van Garcia deed het wonderen. Alle ‘informatie’ die hij daarna nog doorspeelde, werd zonder meer geloofd.

Hoe effectief het allemaal was, is achteraf natuurlijk moeilijk te zeggen. Feit is dat de Duitsers de aanval in Normandië op die dag niet zagen aankomen. Generaal Rommel – die in Normandië het bevel had – was op 6 juni zelfs thuis in Duitsland om de verjaardag van zijn vrouw te vieren. Bijna twee maanden lang geloofde de Duitse legertop dat de aanval in Normandië een afleidingsmanoeuvre was. Dat de échte aanval later bij Calais zou plaatsvinden.

Je vraagt je wel af, met die geallieerde overmacht en al die doden en gewonden, hoeveel ‘echter’ het dan moest worden.